24 Mayıs 2013 Cuma

Kendimle İlgili Keşfettiklerim

İkinci kez anne olduktan sonra kendimle ilgili büyük değişiklikler olduğunu keşfettim.Bu farklılıklar annelikle mi,yaşla mı,hayatın yıpratıcılığı ve törpülemesiyle mi gerçekleşti bilinmez ama bir kaç sene önceye göre bir çok konuda kendimde bariz farklılıklar görüyorum.Unutmadan yazayım, evde olduğum mutlu bahtiyar günlerimin de hatırası olsun diye tarihe not düşmek istedim.

İlk bebekte hayatımın orta yerine atom bombası düşmüş gibi olmuş, bir daha asla hayatıma geri dönemeyeceğimi sanmıştım.Geceler bitmek bilmiyor, gündüzler yetmiyor koşturmaktan üzerimdeki pijema hiç çıkmıyordu.Acınası bir haldeydim tek kelimeyle "looser" dım,bitmiştim.Tamam annelik çok yüceydi, şöyleydi böyleydi,bebek sağlıklıydı büyüyordu ama olan bana olmuştu.İşe döndüğümde bir yandan vicdan azaplarıyla kavrulurken,öte taraftan  özgürce elimi kolumu sallayarak gezmenin verdiği hazla da dört köşe oluyordum.

Bu sefer öyle değil.Ev beni adeta bağrına bastı.Neredeyse balkona bile çıkasım yok ve bu durumdan şikayetçi değilim.Yine uykusuz kalıyor doyur,temizle,yatır,kaldır,doyur döngüsü içinde dolanıyorum ama hayatımdan çok memnunum.Biri ağlarken öteki bişiy söyleyip avaz avaz şarkı söylemeye başladığında bile çıldırasım gelmiyor.Kulaklarım sese mi duyarlılık kazandı yoksa bende duyarsızlık zırhı mı gelişti bilmem ama eskisi kadar çok paniklemiyor, sakinliğimi muhafaza edebiliyorum.
Mutfakla aram malum, pek hoşlanmayız birbirimizden ama nolduysa bu süre zarfında  en azından bazı konularda anlaşır olduk.Özellikle son bir ayda o kadar çok kek pişirdimki bir kez evde yumurta kalmadığını farkedip kek için  komşudan yumurta isteme girişiminde bile bulundum.İnsanlık için üfürükten teyyare ama benim için inanılmaz olan bu anı yaşadıktan sonra pişen kekten dilimleyip komşuya ikram ettim.Evet, ben artık ev hanımı olmuştum bu duyguyu yaşamak beni dehşete düşürmekle beraber garip ve anlatılmaz bir rahatlıkta verdi.

Ne çocukken, ne genç kızken bu tip durumlar değil hayal,aklımın ucundan  bile geçmediğinden midir nedir 35 'e yaklaşırken bacasından duman tüten mutlu bir yuvanın orta göbeğinde yaşamanın güzellikleri başımı döndürüyor sanırım.Tabii ki sorunsuz değil hiçbir şey ,deliler gibi çalışan babamız,yalnız geçen geceler, viyak ciyak olduğumuz zamanlarda eksik olmuyor hayatımızdan,Farklı olan bu kaosun içindeki huzuru yakalabilmem sanırım, yaşadığım durumun insanı dehşete düşürmesinden öte garip bir rehavet vermesini keşfetmem. 

İş hayatı  bana milyon yıl önce tarih öncesi çağlardan göz kırparken, ben eve sindikçe siniyor kozamdan hiç çıkmak istemiyorum.Sanki çıktığımda aynı gün bu ev hanımını öldürüp yine dört bir yana koşturan koşturdukça yıpranan,pörsüyen,mutsuzlaşan bir varlığa dönecekmişim  gibi hissediyorum.
Bendeki haller böyle dostlar hayır mı şer mi bilemedim.

Herkese huzurla dolu,bol neşeli ve mutluluk soslu bir hafta sonu diliyorum...



Evdeki hallerden çeşitlemeler..




8 yorum:

  1. Farklı olan bu kaosun içindeki huzuru yakalabilmem sanırım.. evet sır bu sanırım:)

    Annem Kraliçem ne mutlu, çok şükür ve 41 kere maşallah

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahh annem aynen öyle,çok şükür bin şükür Rabbim bu çeşit rutinimizi eksik etmesin daimi iç huzuru versin inşlh..

      Sil
  2. küçükken evcilik oynamak ne güzeldi. sonra okullar... anadolu lisesini kazanalım, üniversiteye girelim, iyi bir işimiz olsun derken özümüzden ayrıldık. ev hayatından soğuduk. ve birgün bebekler gelip bizi evcilik oyunumuza geri döndürdü. ne de iyi oldu. bizi kendimize getirdi. keşke şartlar hem evimizle hem işimizle ilgilenmemizi sağlasa. annelere pozitif ayrımcılık yapılsa. biz de böyle huzur dolu yazılar okusak ;) sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen katılıyorum ne güzel anlatmışsın Meralciğim.Sınavlar okullar,iş güç derken bu tip işler hep ikinci planda kalmış orta göbeğine düşüncede ilk önce afalladık sonra kıymetini anladık sanırım.Yazdıklarına ayrıca bir amiiiin diyorum pozitif ayrımcılık ve çocuklarla bol vakit geçirebileceğimiz iş hayatı istiyoruz..Sevgiler benden de...:)

      Sil
  3. Ben de eskisinin aksine, zevk alır oldum evde ıvır-zıvırlarla uğraşmaktan, bazen pineklemekten, bazen de aptal televizyon programları seyretmekten. Annem "ev bastı sana" diyor ama vallahi de mutluyum, billlahi de mutluyum :) Çok şükür...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bizi sanırım dışarı bastı ondan eve yamandık:) Markete gidesim yok senin fotoğrafı gördüğümde kendimi buldum:) Çok şükür, çok çok şükür:)

      Sil
  4. beni eve bağlayan bi çocuk vs. yok ama heryerim evde kalmak istiyor:)
    bence dışarısı çok yorucu ve sevgisiz.evet insanlar ne yapsam da öfkelensem modunda yaşıyor.
    ev en iyisi
    sevgiler,çocuklarını Allah bağışlasın.

    YanıtlaSil