Annemler buraya taşınalı beş yıl bitti.Bu süre içinde sık sık geldik gittik,gezdik dolaştık.Ne kadar annemlere sevmiyorum dönün artık Ankaraya desemde bazen işi gücü bırakıp buralara mı yerleşsek çol çocuk büyütmekte kolay olabilir diye düşünmeden edemediğim,ulaşımı rahat İstanbula bir adım,doğal güzellikleri saymakla bitmeyecek bir yer aslında.
Anneciğim biraz daha toparlayıp iyileşmeye başlayınca ,doktorun verdiği süre de dolunca kendisini evine bırakmak için yollara düştük.Hafta sonu bir açıp bin kapayan havanın eşliğinde güzel iki gün geçirip kalbiminde bir parçasını orada bırakarak döndüm Ankaraya.Her ayrılık gibi bu da bolca hüzünlüydü.Yolculuk; hayatı,sistemsel düzeni ıvırı zıvırı bir kere daha düşünüp olana razı olmaktan başka çare bulamayıp, yine bol bol üzülüp bir taraftan da bizim minik prensese teselli vererek, teskin etmeye çalışarak geçti.
Güzel taraflarına gelirsek İzmitin incisi Seka park tam bir lalezar,yolunuz düşerse mutlaka görün derim.O kadar ferah,geniş güzel düzenlenmiş bir parkki çocukların bayılacağı büyüklerin beğeneceği herşey düşünülmüş.Buyrun bir kaç görüntü bence görülmeye değer.
Herkese laleler kadar anlamlı,renkli ve parlak bir hafta diliyorum:)