Hayatımda hiç turşu yapmadım,reçelde kaynatmadım, hatta doğru dürüst hamur bile açmadım.Yeni nesil anneler dantel örmekten,dikiş dikmekten,terlik torbaları ellerinde, örgüleri ,dantelleri çantalarında gezmekten,evlerinde her daim kavanoz kavanoz kurabiye bulundurmaktan,sana geliyorum diyen ani bir telefon almaktan fersah fersah uzak yaşıyorlar.
Uzuun ve yorucu bir eğitim dönemi geçirip, bir dönem ha bire test çözen,sınavdan sınava giren,üniversiteden sonra özel sektör mü devlet mi muhasebesi yapan,çola çocuğa karışınca bakıcı -kreş denklemi arasında sıkışan ,işle beraber çocuk yetiştirmeye başlayınca kaliteli zaman kavramını geliştiren, birbirine çaya-güne gidemediği için iki lafın belini iş arkadaşlarıyla kıran onlarda yetmeyince içini bloglara döken anneleriz.(Ya da en azından ben öyleyim)
Bugün kreşte turşu kurulacakmış.Dün binbir söylenmeyle evden uzaklaştırdığım turşu kavanozlarını yad ederek gidip küçük boy bir turşu kavanozu aldım.Minik kornişon salatalıkları,biraz havuç ve yeşil domatesi bir koca dişte sarımsağı da ekleyip okula gönderdim.Bunlarıda öğretmen bir notta yazdığı için aldım yoksa hayatımda turşuluk alışverişine bile çıkmışlığım yoktu.Bakalım gün sonunda neler yaptıkları çıkacak ortaya.Miniciğimden turşu yapmayı öğreneceğim.Bu günleride görecekmişim demek..
Bazen diyorum bu kadar ders çalışacağıma biraz da dikiş, nakış öğrenseydim keşke.Böyle hobisiz elinden hiç bir iş gelmeyen bir anne değilde multi fonksiyon bişiy olurdum herhalde...